De verkiezingsstrijd is nu écht losgebarsten. Tijdens de eerste debatten lopen de spanningen hoog op over onderwerpen als klimaat, onderwijs en zorg. Maar over technologie wordt nauwelijks gesproken. Waarom krijgt een onderwerp dat zoveel impact heeft op onze samenleving, zó weinig aandacht in de politiek?

Op 17 maart mogen we weer naar de stembus. Er lijkt deze keer extra veel op het spel te staan. Hoe komen we uit de coronacrisis? Wat is de beste oplossing voor het klimaatprobleem? En op welke wijze bestrijden we discriminatie? De rol van technologie hierin wordt echter nauwelijks benoemd. Terwijl technologie op al deze onderwerpen een grote impact heeft. Denk bijvoorbeeld aan de toeslagenaffaire. Hierbij werden mensen onder andere op basis van hun nationaliteit onterecht gekenmerkt als fraudeur. In de politieke discussies gaat het voornamelijk over de bestuurlijke fouten, terwijl de rol van het algoritme van het geautomatiseerde risicoselectiesysteem grotendeels wordt genegeerd. Politici lijken hierbij ook niet van hun fouten te leren. Door de onlangs aangenomen Wet gegevensverwerking door samenwerkingsverbanden (WGS) ligt een nieuwe toeslagenaffaire op de loer. Door de nieuwe wet kunnen publieke en private organisaties samenwerkingen aangaan om gegevens met elkaar te delen. Opnieuw onder het mom van fraudebestrijding.

Ondanks de verregaande gevolgen van de ondoordachte inzet van technologie, komen onderwerpen als online privacy en cybersecurity in de meeste verkiezingsprogramma’s nauwelijks aan bod. De begrippen worden her en der wel genoemd, maar aan echt concrete plannen ontbreekt het bij de meeste politieke partijen. Ook in de Stemwijzer gaat niet één van de 30 stellingen over technologie en digitalisering. Hoe kan het dat zo’n belangrijk onderwerp grotendeels wordt genegeerd door veel politieke partijen?

Digibetocratie
Het zou te maken kunnen hebben met de beperkte kennis over digitale zaken en ICT bij politici. Arjen Lubach introduceerde onlangs bij ‘Zondag met Lubach’ de term ‘digibetocratie’. Volgens hem kan de beperkte kennis over digitale zaken in de Tweede Kamer een groot probleem opleveren. Ook uit andere analyses blijkt dat er weinig IT-expertise is op de kandidatenlijsten. En de experts die er zijn, staan vaak laag op de lijst.